Informacje ogólne o inhalacjach

Informacje ogólne o inhalacjach

Terapia inhalacyjna

Stanowi najstarszą metodę aplikacji leków. Największy rozwój tej dziedziny nastąpił pół wieku temu, kiedy to powstały nowe aparaty do rozpraszania aerozoli leczniczych – inhalatory (nebulizatory).

Aerozoloterapia stanowi dogodny i szybko działający sposób transportu środków leczniczych do ustroju za pomocą inhalatora w dowolny, zamierzony przez lekarza rejon dróg oddechowych.

Leki podawane metodami inhalacyjnymi działają przede wszystkim miejscowo, choć mogą również wchłaniać się do krwioobiegu poprzez śluzówki dróg oddechowych. Zastosowanie aerozoloterapii w lecznictwie pediatrycznym wydatnie ogranicza częstotliwość występowania infekcji.

W ostatnich latach notuje się wyraźny wzrost występowania chorób układu oddechowego i z tych względów dąży się do wypracowania nowych systemów profilaktyki oraz bardziej efektywnych metod leczenia. Dlatego właśnie we współczesnym, kompleksowym leczeniu tych, tak ważnych społecznie i często występujących chorób, aerozoloterapia i rehabilitacja zajmują poczesne miejsce.

Anatomiczno-fizjologiczne odrębności układu oddechowego u dzieci powodują zwiększoną skłonność do skurczu oskrzeli. Wszystkie te patologiczne stany dróg oddechowych, występujące w przebiegu przewlekłych lub nawracających chorób układu oddechowego (nie tylko u dzieci), nadają się doskonale do leczenia miejscowego za pomocą różnych metod nowoczesnej aerozoloterapii.

Terapia wziewna może być stosowana w poszczególnych stanach patologicznych zarówno jako metoda profilaktyczna, jak i lecznicza. Stosowane w niej aktywne farmakologicznie środki (działające przede wszystkim objawowo) to najczęściej leki upłynniające zalegającą wydzielinę oskrzelową, leki o działaniu przeciwzapalnym, leki rozkurczowe oraz leki przyspieszające transport śluzowo-rzęskowy.

Aparatura do leczenia inhalacyjnego

Metody rozpraszania oraz typy inhalatorów (nebulizatorów) nie zmieniły się od lat, jednak konstrukcja aparatów i głowic rozpylających została znacznie udoskonalona, co w dużym stopniu rozszerzyło możliwości ich zastosowania nie tylko w lecznictwie szpitalnym czy sanatoryjnym, lecz również – a może przede wszystkim – w lecznictwie ambulatoryjnym i domowym.

Nowe, sprawne i o niewielkich gabarytach inhalatory (nebulizatory) o uniwersalnej niekiedy możliwości zasilania, pozwalają obecnie na stosowanie inhalacji w domu i poza domem chorego, a nawet w czasie podróży samochodem.

W praktyce inhalacyjnej stosuje się zazwyczaj 3 podstawowe metody rozpraszania aerozolu, na tej opdstawie wyróżniamy:

Podstawowe metody rozpraszania uzupełniane są przez 3 dodatkowe techniki inhalacyjne:

  • termostatowanie,
  • wibracja,
  • nadciśnienie.